01/10-07 Refleksjon

Etter ei veke med observasjonspraksis og ein pause frå pedagogikkfaget, er det no på an att med ny driv:) Måndag byrja dagen med ein presentasjon av dei ulike arbeidsmetodane klassen har jobba med. Det var lærerikt å høyra om metodar eg anten aldri har høyrd om før, eller metodar som eg visst eksistert, men som eg ikkje har kunne noko om. Døme på dette er bifrost eller storyline. Vidare fortsette timane om læraren sitt arbeid når det gjeld å leia basisgruppa på læringsarenaen. Dette er eit omfattande emne, som mellom anna tek utgongspunkt i kva normer og verdiar som blir liggjande til grunn for ein lærar si undervisning. Eg fann atter ein gong ut og fekk atter ein gong bekrefta at det ikkje finst eit fasitsvar på dette. Det er opp til kvar einskild lærar å finne sitt pedagogisk grunnsyn og sin måte å leggje fram undervisninga på. Dette er ein stor utfordring, men likevel noko eg gler meg til å ta fatt på.

Timane vart for min del ein tankjevekkjar; korleis vil eg velje å leggje opp undervisninga mi? Kva for tankar og verdiar har eg eigentleg om dette? Kva vil eg leggje mest vekt på i mi undervisning? Det er kanskje enkelt å setje seg mål no, at eg vil gjere det slik og slik. Men det er kanskje slik at når ein kjem ut i det verkelege livet, så er det kanskje dei mest sjølvsagde faktorane som raskast blir gløymd. Det eg i alle fall veit er at faktorar som mellom anna forståing, å vere eit medmenneske, tryggleik, godt foreldresamarbeid, byggja relasjonar og ha eit sterkt fagleg fokus vil vere sentralt i mitt grunnsyn.

Seinare revidering:
Det å ha mange ulike undervisningsmetodar å spela på, står også sentralt. Og kvifor det? Ingen er like, men unike, og alle elevar har sine ulike læringsstilar. Med det meiner eg at alle som treng det, skal få den tilpassa opplæringa dei treng. Og skal dei få det, må også læraren kunne variere undervisninga si, og leggje den opp til elevane sine individuelle forutsetnader og behov. Me lærer alle på ulike måtar; nokre lærer best av tavleundervisning, medan andre likar og lærer best av å jobbe sjølvstendig eller med andre med oppgåver knytt til ein tekst. Dette er grunnen til at me må lære oss å ta i bruk varierte undervisningsmetodar, og ikkje bli gåande i dei same (og kanskje trygge?) spora som tidligare. Utfordre deg sjølv!

Kva er ein god måte å leie ei basisgruppe på? Her kan nok finnast mange svar, men det er likevel nokre stikkord som eg syns merker seg ut som heilt nødvendige. Det å vere ein tydeleg vaksen, er eit vesentleg punkt. Heilt frå starten av er det viktig å vise elevane kvar grensene går og å setja tydelege grenser. Her er det du som bestemmer! Ein må setje seg i repekt, men samstundes vere venleg. Det å ha autoritet, men samstundes ikkje vere autoritær, trur eg er viktig. Ein ønskjer ikkje at elevane skal vere redde deg, men at dei skal ha repekt for deg, samstundes som du kan vere ein god omsorgsperson og ven. Respekt for lærar og respekt for elevar er noko ein kvar lærar bør ta inntil seg.

Eg er heilt samd i påstanden som seier at god arkitektur vil gje god læring. Miljø og trivsel har så mykje å seie! Det veit eg også ut i frå eigne erfaringar, både frå barneskulen, den vidaregåande skulen, og skulen eg hadde praksis på i fjor. Sistnemnde skule var ein gamal skule, som ikkje hadde fått øyremerka pengar til oppussing/restaurering. Av berre dei seks vekene eg var der, kunne eg i etterkant med handa på hjartet seie at dette ikkje ville bli min framtidige arbeidsplass. Ja, trivsel, lys, orden og openheit har mykje å seie!

Det som kan vere ei utfordring i skulekvardagen er elevar med ulike problem; elevar med problemåtferd. Også her blir det opp til kvar einskild lærar å finne sin måte å handtere dette problemet på, og då problema kan vere alt frå læringsvanskar til mobbing, vil nok dette by på mang ei utfordring. I forhold til dette temaet såg me ein film som omhandla ein gut på omtrent ti år som hadde blitt mobba sidan han byrja på skulen. I dette tilfellet gjekk mobbinga så langt som til kveling og heftige slåsskampar. Det var ein sterkt rørande film. Då Kjell Magne Bondevik i sin nyttårstale frå 2002 lova å få bort all mobbinga rundt på alle skular i heile Noreg innan to år, trur eg han snakka ikkje berre litt over seg. Eg trur nok det går an å få ned prosentdelen av mobbing, men heilt borte trur eg aldri mobbing kjem til å bli. Mobbing har i alle fall ein gong for alle no blitt teke på alvor, og det viser seg i Opplæringslova sitt nye kapittel, mobbelova kapittel 9a. Olweus prosjektet er også eit tiltak for å kartleggje mobbinga i dagens skular.

Elles har eg vore inne på lenkja om LP-modellen og sett litt på kva det er for noko. Dette høyrdest verkeleg ut som eit interessant prosjekt! LP-modellen er eit forskningsbasert prosjekt som tek sikte på å betre og utvikle gode læringsmiljø. Kort fortalt, slik som eg forstod det, går heile ideen går ut på at lærarane skal samlast om ulike utfordringar i skulekvardagen, anten det handlar om "småknuffing" i gangen eller om elevar som har atferdsvanskar. Poenget er å få bukt med utfordringa: kva er årsaka til at dette hender? Kan løysing av denne utfordringa føre til at dette problemet blir vekke? Lærarane (gruppa) følgjer ein mal, som byrjar med å kartleggje utfordringa og sluttar med ei eveluering av arbeidsperioden. Ja, det har faktisk blitt prova at dette er ein strategi som verkeleg fungerer i arbeidet med å løyse ulike utfordringar! Døme på nokre evalueringsresultat etter prosjektperioden, er at samtlege skular som var med i prosjektet fekk redusert bråk og uro i undervisninga, det vart betra sosial kompetanse mellom elevane og at mobbinga hadde fått ein klar nedgang. Dette er bra folkens!

Som avslutning kan eg seie at det å finne sitt eige pedagogiske grunnsyn og sin eigen måte å undervisa på, kan nok ta ei stund. Eg trur ikkje slikt er gjort på ein, to, tre. Eg trur det er viktig å prøva ut ulike metodar, og ikkje vera redd for å feila. Då veit ein i alle fall kva for faktorar som ein ikkje vil praktisere eller leggje vekt på.