27/9-07 Eit seint innlegg om kommunikasjon...

”Godt samarbeid krev god kommunikasjon” heitte førelesinga me hadde måndag 27. september. Eg trur at omgrepet kommunikasjon og den meininga som ligg i det, er noko eg til dagleg ikkje tenkjer så nøye over. Skal eg kommunisere med andre, snakkar eg til/med dei. That’s it. Eg har liksom aldri skikkeleg tenkt over korleis eg til dømes bør uttale meg for at andre skal forstå meg rett. Denne førelesninga fall difor godt i smak hjå meg. Kommunikasjon er eit viktig emne som eg absolutt gler meg til å arbeide meir med!

Eg synest førelesninga var svært lærerik, og eg fekk friska opp det eg kunne eg eventuelt det eg hadde gløymd ut. Det eg syntest var særskild spanande var det som mange andre medstudentar har reflektert litt rundt på bloggane sine: Det er faktisk berre 30% av kommunikasjonen som kjem gjennom verbalspråket, medan dei resterande 70% er det kroppsspråket som sørgjer for. Det er litt skummelt å tenkje over! Men eg vart likevel ikkje så altfor forbausa, då vi veit at kroppsspråket faktisk er svært viktig for korleis andre forstår oss, eller korleis dei oppfattar oss. La meg kome med eit eksempel:
Viss ein snakkar med ein person og prøver å føre ein dialog, kan ein til dømes med ein gong sjå om vedkomande interesserer seg for det du prøver å fortelje han. Ser han vekk med augo? Ser han ein anna plass? Har han augo plassert på plassar han trur du ikkje kan leggje merke til? Kroppsspråket seier utruleg mykje. Det er også viktig å tenkje på når ein er kring born. Born har gode ”antenner”, og oppfattar svært mykje, ja mykje meir enn vi kanskje trur. Om ein ”himlar” med augo på grunn av noko som er blitt sagt av ein elev, kan eleven oppfatte dette og ta det svært nært til seg.
Det kan også vere enkelt å sjå om ein person er nervøs; personen klarar ikkje å stå i ro, snakkar høgt, ler mykje, sveittar på hendene, klør seg, klikkar på kulepennen og liknande. Det å vere observant og bevisst på måten ein kommuniserer på, er viktig i alle situasjonar, og for meg særskild når eg skal ut i læraryrket.

Miming er også ein del av kroppsspråket, og på slutten av desse pedagogikktimane fekk me verkeleg prøvd oss på å tolke miminga. Me vart delt inn i grupper og skulle gisse kva dei andre gruppene skulle førestille. Dette var ei kjekk økt, men det var til tider vanskeleg å ikkje kunne få utrykkje seg med ord når løysinga var så nær!

Etter mime-økta var det tid for film, og filmen KROPPEN gav oss gode refleksjonar rundt omgrepet kroppsbruk. Her vart til dømes plystring og latter tekne opp som ein del av kroppsspråket. Eg har heller ikkje tenkt på at menneske har eit slags territorium rundt seg, og at det er difor eg set meg på neste benk i staden for å setje meg på den same benken som den dama set på. Eg bøyer også hovudet mitt eller ser ein annan veg for å unngå augekontakt med den framande mannen som kjem der borte. Kroppsspråket vårt som ein del av kommunikasjonen med andre, er spanande! J

Det å arbeide som lærar er eit viktig yrke, og på lik line med andre yrke stiller det seg også ulike krav til læraryrket. Krava er mange, og nokre av dei er at ein skal kunne vere ein god samarbeidspartnar og kollega. For å kunne oppfylle desse krava krevs kommunikasjon mellom partane, og det rette blir å kalle det for god kommunikasjon. God kommunikasjon vil seie at det er samspel mellom den bodskapen som blir sendt og den bodskapen som blir motteken, og det er ofte her det kan skjere seg, og oppstå problem. Det å ha ein god tone mellom partar og å kunne ha ein god kommunikasjon, er svært viktig i alle samanhengar, ikkje berre i læraryrket. Ein lærar har mange å forholda seg til; elevar, foreldre, kollegaer, rektor, vaktmeister, reinhaldsmedarbeidarar og liknande. Då er det viktig at kommunikasjonen vert tolka rett. Vert han ikkje det, vert bodskapen tolka feil, og vi får det vi kallar ein kommunikasjonsbrist. Bodskapen når då ikkje fram, og det er noko vi ikkje ynskjer.

Det vart ikkje sagt så mykje om gruppedynamikk på førelesninga, men eg las ein artikkel av Kjetil Sander på eiga hand. Artikkelen heitte Gruppedynamikk, og var ein enkel og grei, og godt forståeleg artikkel som tok opp faktorar som er viktige for at ei gruppe skal fungere i lag. Faktorar som kva rolle kvar einskild i gruppa har, og kva for uformelle normer, eller køyrereglar, som regjerer i gruppa, er svært viktige for å unngå kaos og ueffektivitet og heller gjere samarbeidet så effektivt og problemfritt som råd.

Alt i alt ei spanande økt!

26/11-07 Kosedag med fagleg innhold

Dagen i dag var første dag etter praksis, og i følgje timeplanen skulle me ha oppsummering og refleksjon av perioden. I staden for å sitje inne i dei kjedelege klasseromma våre, tok me like godt på oss gode og varme klede og rusla på tur. Turen var flott! Det var kjempegodt å få lea seg litt og nyte den friske vinterlufta ein tidleg måndag morgen i slutten av november. Det vart snakka om både skulefaglege erfaringar og refleksjonar, og om anna som ikkje var relatert til skule i det heile. Etter den gode løypa på seks kilomenter, bad Birgit oss inn til seg sjølv, der me vart servert både vafler,kaffi, te og ikkje minst ei god og varm stove. Det vart rom for litt sjokoladeeting og kakoadrikking også. Me samla oss i grupper og fekk snakka litt skikkeleg og gjorte erfaringar, og andre ting som var greitt å få tatt opp. Det var kjekt og interessant å få høyre andre medstudentar sine erfaringar og opplevingar, og ikkje minst å få samanlikne med dei studentane som hadde vore på Langeland skule på Stord. Kjekt å sjå at mykje av det me har opplevd har vore både likt og ulikt på same gong! I slutten av dagen var det duka for klassens time, og klassen vår fekk gjennomgått ein del ting.

Eit kjempebra dag, og eit flott foretak som eg gjerne vil gjere om att! :)

05/11-07 Refleksjon

Planlegging av ein undervisningstime og kva ein lærar må tenkje gjennom før undervisning var det dagen førre måndag handla om. For min del vart dette mykje repetisjon frå i fjor, men det gjer ingenting å få repetisjon i akkurat dette, det som er såpass viktig for å danne seg eit godt undervisningsgrunnlag! Omgrepet didaktikk lærte eg i fjor og veit kor viktig kva, kvifor og korleis er i denne samanhengen, men eg har aldri heilt skjønt eller sett meg inn i kva samanhengen er mellom didaktikk og pedagogikk. Det fekk eg ei viss forståing for no, og er difor ein kunnskap rikare!

Når det gjeld diamanten , eller den didaktiske relasjonsmodellen, så var eg også med dette skjemaet/modellen godt kjend frå før. I fjor la eg merkje til at det til tider kunne vere vanskeleg og utfordrande å planleggje etter alle fakorane i modellen. Det at dei ulike faktorane har ein usynleg tråd som bind seg fast i kvarandre, som gjer at når den eine faktoren drar i den andre, drar den andre faktoren i den tredje osv., fekk eg merke gong etter gong. Det er som allereie kjend kjekt å få prøve ut det som ein i teorien lærer. Det kan verke så enkelt å følgje eit skjema når ein sit i forelesningssalen, men det kan absolutt verte ei utfordring i det verkelege livet. Og nei, sjølv om ikkje lærarar absolutt slavisk følgjer eit slikt skjema, er det jammen meg lurt å lære kvifor me lærar å bruke eit slikt skjema: me skal nemlig lære oss å tenkje pedagogisk: Kva gjer me i denne timen, kvifor gjer med dette, og korleis skal me gjere det? Og etter endt undervisning kjem evalueringa: kva gjekk bra og kva kan eg gjere betre? Kva fungerte ikkje og kvifor?

Seinare revidering:
Diamanten er delt inn i seks kategoriar (sjå bilete), som alle representerer viktige faktorar å hugse på i planleggingsfasen. Modellen er lett forståeleg og anvendeleg, slik at den kan brukast av både uerfarne lærarstudentar og erfarne lærarar. Orda som er brukt er også greie å forstå, og med det kan ein lett klare å internalisere seg den didaktiske tenkinga som er innebygd i modellen (Lyngsnes & Rismark 2007:77). Diamanten viser planlegginga og vurderingane av ein time som ein heilskap, der det ikkje er nokon av faktorane som kjem først (som i eit hierarki). Det som er viktig å tenkje på, er at faktorane heller ikkje er isolert frå kvarandre. Endring i ein faktor, fører til endring i ein annan faktor. Ein må heller ikkje knyte seg for mykje opp til ein slik modell. Lyngsnes & Rismark meiner at ein god lærar mellom anna vert kjenneteikna ved at han eller ho kan justere ein planlagd time, om det skjer uforutsette ting. Eg kunne ikkje vore meir einig. Den didaktiske relasjonsmodellen er berre ein modell, eit godt verkty, ikkje ei tvangstrøye.

Kvifor skal me planleggje time for time, dag for dag, veke for veke? For meg kjennset det nesten dumt å svare på eit slikt spørsmål, for eg meiner at saka er klar: utan nokon som helst form for systematisk planlegging, vil ulike sider ved arbeidet berre verte ivaretatt ved hjelp av tilfeldigheiter. Utan planlegging har ein mest sannsynleg ikkje tenkt gjennom kvifor ein gjer som ein gjer, og kva er då vitsen? Ein uforberedt lærar har på lang sikt (unntak skjer sjølvsagt) ikkje noko å gjere i læringsarenaen, for han eller ho vil mest sannsynleg ikkje vite kva han eller ho skal lære frå seg likevel. Det er for elevane me er der, og difor må me også stille opp, forberedt på alle måtar, slik dei har krav på.

Når det gjeld dei 10 tesene for god undervisning som me gjekk gjennom, såg dei slik ut:

1. Tydelig struktur på undervisninga og læreprosessen
2. Effektiv nytting av læretida
   
3. Samanheng mellom mål, innhald og metodeval
4. Mangfold av metodar og organiseringsformer
   
5. Innøving av dugleikar, mentalt og fysisk
6. Læraren si indviduelle støtte til den einskilde elev
7. Eit undervisningsklima som fremmer læring
   
8. Meiningsskapande språk i undervisninga
9. Tilbakemelding frå elevene kring læreprosessen si form og innhald
10. Avklaring av krav og vurderingskriterier til eleven sine prestasjonar
    

Dette er 10 gode teser som alle er viktige, kvar på sin måte, og eg synest det er vanskeleg å skilje ut nokre som er viktigare enn andre. Eg tykkjer at tesene står i sin heilskap. Viss eg likevel skal velje, tykkjer eg at nr 1, 3 og 4 på ein måte vert ståande som hovudteser; slik at dei andre blir viktige underpunkt til desse.

KAMPVISE er også ein viktig pilar i undervisninga. Konkretisering av innhaldet, aktivisering av alle elevane, motivasjon, naturleg progresjon i undervisning, variasjon i innhald, metodar og måtar, individualisering, sosialisering/samarbeid og evaluering av timen seier mykje om kva ein lærar må tenkje gjennom før ein kan gå i gong med undervisninga.

Det var svært lærerikt å få dette repetert, særskild før me nå skulle ut i praksis. Dette er nødvendigvis det vikigaste å ha i bakhovudet når det gjeld læraren si undervisningsplanlegging.

29/10-07 Refleksjon

I denne økta var det gjennomgang og oppsummering av dei ulike læringsteoriane me i eit par veker har jobba med no. Det vart også ein gjennomgong av pedagogikk- og matematikkoppgåva som skal leverast inn som førsteutkast i desember. Eg var diverre ikkje til stades i desse timane, grunna familietur til Tjekkia. Eg har likevel lest og fått nytte av det skrivet som handlar om læringsteoriar, som Birgit la ut etter denne økta. Kjekt å få teoriane samla og på den måten kanskje få ei betre oversikt som mellom anna kan nyttast til samanlikning av dei ulike teoriane. Når det gjeld pedagogikk-/matematikkoppgåva, så har eg lest skrivet som omhandlar denne. I tillegg skal eg få ei "briefing" av praksisgruppa mi, og vonar difor at eg vil kome på lik linje med dei andre og samstundes få ei betre forståing av oppgåva.

Seinare revidering:
Eg har også kikka på den "oppskrifta" som gjekk på formatering av oppgåver. Heilt supert at det vart lagt ut ein versjon for oss som har MS Word 2007 også! Oppskrifta var lett forklart med mange illustasjonar, slik at det var lett å finne ut kva som var gjort i det aktuelle dømet, og kva eg måtte gjere for å få til det same. Her var det mange kjekke funksjonar som nok gjer visse formateringar litt lettare! Funksjonane som gjekk på overskrift, hardt sideskift og innhaldsliste, hadde eg vore borti før, men det som var nytt for meg var korleis ein kunne velje ulike nivå på stilane. Det var kjekt å sjå at det prøvedokumentet som vart lagt ut, kunne bli så forandra så kjapt! Takk for gode tips!

Nokre erfaringar frå observasjonspraksisen i veke 38

Etter observasjonspraksisen sit eg att med ein del tankar og erfaringar. Først av alt har eg nok endå ein gong fått stadfesta at eg har valt rett yrke, heldigvis! Då eg gjekk på grunnfag kroppsøving i fjor, har eg ein del praksisperiodar bak meg. Då dette året eigentleg er det tredje eller fjerde i lærarutdanninga, vil dette i teorien tyde at me eigentleg skulle ha gjennomført mange praksisperiodar i løpet av dei to første åra, som er dei åra me held på med nå. Difor vart eg kasta inn i faget og praksisen, og det vart ikkje teke omsyn til dei "ferske" studentane som tok dette grunnfaget som det første året. Difor var det med glede eg tok meldinga då eg fekk vite at me i år, som det første året, skulle ha ein observasjonspraksis før me skulle ta til å leggje opp undervisninga sjølve. Eg må seie at det er kjekkare å ta progresjonen gradvis, og ikkje byrje midt inni, slik som eg ikkje ante det kom til å bli i fjor. Eg klarte meg likevel godt, det skal ikkje stå på det! Eg i alle fall ikkje i tvil om at dette er noko eg har lyst til, og at dette er noko eg trur eg passar til.

Som alle veit, har førsteinntrykket, når ein skal verte kjende med nye personar og stadar, mykje å seie. Dette førsteinntrykket klarte Skåredalen Skole og dei tilsette ved skulen å levere bra. Den første dagen vart me godt mottekne, og eit informasjonsmøte om skulen, elevar og erioden var sentralt. Eg har fått eit godt inntrykk av skulen som heilhet, og ikkje minst av alle dei trivelege tilsette ved skulen. Praksislæraren vår la ting til rette for oss, og kjensla mi seier at praksislærar og praksisgruppa mi gjekk godt i lag og fann tonen.

Læraryrket er eit krevjande yrke som møter spanande utfordringar kvar dag. Når det er sagt så tykkjer eg at praksislæraren vår var ein utruleg dyktig lærar, og frå min ståplass eit godt døme på korleis ein god lærar skal opptre. Ho var motiverande, og såg alle elevane i klassen sin. Ho visste korleis ein kunne tilretteleggje for einskilde elevar. Samtlege elevar hadde repekt for ho, og med det meiner eg mellom anna at dei sa og gjorde slik som ho sa. Elevane visste kor langt dei kunne strekkje seg før det var gått for langt, og samtlege av dei undervisningstimane eg såg ho i, var godt førebudd og ikkje minst spanande. Ho hadde lagt fagstoffet og undervisningsmetoden opp på den måten at det utfordra elevane, at dei fekk gå utanfor si eiga grense ("speilegget"). Her kunne ein til dømes finne både deduktiv og induktiv metode innanfor den same timen, og gjerne innanfor den same arbeidsoppgåva. Slik som praksislæraren var i rolla si, så kan eg tenkje meg at ho har bygd opp eit godt og solid grunnlag for hennar eiga undervisning. Den pedagogiske plattformen viste godt att på måten ho la fram både fagstoffet, undervisningsmetodane og den generelle undervisninga på.

Det eg også konkret har lært, er korleis ein kan nytte observasjon i skulen til så mange nyttige formål. Observasjon er noko eg i praksis aldri har vore borti før, så det var spanande å få prøve ut ulike observasjonsmetodar, og å sjå korleis dei ulike metodane hadde ulike formål.

Det som var kjekt å sjå, er korleis utviklinga innanfor den norske skule har gått til værs! Mykje har forandra seg sidan eg gjekk på barneskulen, og hadde du spurt ein lærar om kva Fronter og digitale/interaktive tavler var, var det nok ingen som kunne ha svart på det. Det er kjekt å sjå at det ein lærer i lærarutdanninga blir gjennomført i praksis, i alle fall på dei nyaste skulane. Eldre skular er nå på gang mot eit meir moderne samfunn dei også! Det at IKT er blitt ein av dei fem grunnleggjande kompetansane til elevane, på lik line med det å kunne lese og skrive, tykkjer eg er spanande! Inga handling utan konsekvens: Det set også meir lit til læraren si evne til heile tida å halde seg oppdatert.

23/10-07 Refleksjon etter framføring

Dagen i går var sett av til framføring i læringsteoriar og med det, vårt pedagogiske grunnsyn, i pedagogikken. Dei aller fleste gruppene fekk framført deira tolking av ein eller fleire av læringsteoriane, og for min del så vart eg svært overrasska og synest at dette gjekk over all forventning! Eg har vore innom nokre av dei andre bloggane og snakka med ein del medstudentar, og eg kan sjå at det same går att: Dette var vellukka for alle!

Det var utruleg interessant å sjå korleis dei ulike gruppene hadde valt å leggje fram sitt resultat, korleis dei ulike gruppene med den same læringsteorien hadde tolka den einskilde teorien, og kva dei hadde lagt vekt på. Eg vart, som sikkert ganske mange andre, godt imponert. Eg lærte ein del av å sitje å høyre på dei andre gruppene, og det som var så kjekt var at eg lærte noko nytt av så og seie kvar gruppe. Det var nesten ingen grupper som hadde det same fokuset på framføringa, sjølv om læringsteorien var den same.

Sjølv synest eg at framføringa til mi eiga gruppe gjekk veldig bra. Det som var litt spesielt med vår framføring, var at me hadde valt ein heilt annan vri enn mange av dei andre gruppene. Me satsa på ein stum/mime-variant, og prøvde så godt som råd var å formidla vårt syn på kva kunnskap er og vårt syn på korleis born best lærer. Eg trur me fekk til dette, og eg trur ikkje at me hadde ein vanskeleg vri sjølv om framføringa ikkje vart så konkret som mange andre. Då dei fleste medstudentane på førehand skulle ha sett seg litt inn i og vite litt om dei einskilde teoriane, var meininga at dei difor ut frå situasjonane våre, kunne lese kva for ein teoriane det var me prøvde å formidla. Poenget vårt med framføringa, var å setje dei ulike læringsteoriane litt "på spissen", slik at dei kanskje vart enklare å forstå, og for å sjå ulikskapane/skiljet mellom dei. Dei læringsteoriane me hadde teke utgangspunktet i, var behaviorismen, kognitivismen, kostruktivismen og MI-teorien...

Seinare revidering:
Grunnen til at me tok utgangspunktet i nettopp desse fire læringsteoriane, var fordi me synest at ein god kombinasjon av desse utgjorde det me såg på som "den beste måten å lære på".
Behaviorismen står for stimulus-respons-metoden, der mennesket er eit objekt utan sjølvstendig vilje, tankar eller kjensler. Mennesket vert påvirka av ein stimulus (til dømes ei bjelle), som deretter blir etterfølgd av ein reaksjon/respons (spyttproduksjon). Difor kan ein seie at mennesket er ein maskin, som handlar etter gjevne stimuli. Me ynskte å ta utgangspunkt i denne teorien, då han for det første er mykje brukt i skulesamanheng, og for det andre er ein interessant teori. Det at "alt" blir sett litt på spissen, ved at ein kan få ein person til å gjere som ein vil, er jo ganske fascinerande. Straff og belønning er sterke verkemiddel, og sentrale teoretikarar er her John B. Watson, Burrus F. Skinner og Edward L. Thordike.

Vidare gjekk me også for konstruktivismen, den sosiale konstruktivismen, som står for at kunnskap må sjåast i lys av den kulturen og det språket som ein person høyrer heime i. Kunnskapen blir til i den sosiale samanhengen. Språket står med det i ei særstilling, og er viktig i forhold til korleis ein ser verda på. Språk finst overalt i læringsarenaen, og dette synest me var såpass jordnært, at me ynskte å ha også denne teorien med.

Den siste teorien me valte, var MI-teorien. MI-teorien står for dei mange (åtte) intelligensane:

1. Lingvistisk intelligens (språklig intelligens)
2. Logisk-matematisk intelligens
3. Musikalsk intelligens
4. Spatial intelligens (for forståelse av rom)
5. Kroppslig-kinestetisk intelligens
6. Intrapersonlig intelligens (sosial intelligens)
7. Interpersonlig intelligens (intelligens for selvinnsikt)
8. Naturalistisk intelligens

Howard Gardner meiner at alle individ innehar ein eller fleire av desse intelligensane, av ulik grad. Denne teorien tok me med, då me meiner det er positivt å vise at individ kan vere såpass ulike, og at dette kan føre noko positivt med seg. Mangfold, som kan føre til nyttig og lærerikt samarbeid, er bra! Me ville få fram at ved å kombinere ulike elevar med ulike positive eigenskapar/kompetansar/intelligensar, kan ein få meir ut av læringsutbyttet, då ein kan lære av kvarandre.

Eg må innrømme at eg "datt litt vekk i draumeland" på slutten; for min del vart det kankje litt for mange framføringar etter kvarandre. Godt at me fekk mange pausar! Alt i alt ei kjekk økt, og ikkje minst ei kjekk oppgåve - når ein først var komen i gong. Eg kan godt ynskje meg fleire slike oppgåver.

Elles vil eg tru, i alle fall frå den ståstaden eg står nå, at eg i mi eiga rolle som lærar i byrjinga vil nytte meg av ein god blanding av mange teoriar. Då eg endå ikkje har så godt innsyn i teoriane, veit eg heller ikkje korleis undervisninga ville blitt lagt opp i forhold til dei ulike teoriane. Eg gler meg til å jobbe meir med teoriane, og prøve å danne meg ein pedagogisk plattform.

Seinare revidering:
Å danne seg eit pedagogisk grunnsyn, er viktig. Eit pedagogisk grunnsyn er dei haldningane, verdiane og røyndomsoppfatningane som ligg til grunn for all pedagogisk verksemd (Lillemyr og Søbstad 1993). Det pedagogiske grunnsynet ein dannar seg, og læringsteoriar heng saman: Medan læringsteoriane seier noko om korleis læring skjer, seier det pedagogiske grunnsynet noko om korleis ein sjølv synest er den rette måten å lære på. Det pedagogiske grunnsynet trur eg ein rett og slett finn ved å spørje seg sjølv om kva ein synest er viktig: Kva set eg som høge verdiar, kva synest eg er rett i denne samanhengen, kva meiner eg om det? Kva er den "rette" måten å lære på? Kva meiner eigentleg eg om bahaviorismen? Slike spørsmål er med på å forme oss, og dannar til slutt eit pedagogisk grunnsyn. Det pedagogiske grunnsynet blir med det liggjande til grunn for planlegging og undervisning. Korleis lærer elevane mine best? Grunnsynet er heller ikkje statisk, men derimot foranderleg. Ein opplever og erfarer stadig nye ting, som ein kanskje ynskjer å ta med seg vidare. I forhold til læraryrket er det godt å ha ein stabil plattform å "lene" seg mot; å ha eit felles pedagogisk grunnsyn innad i skulen. Då veit ein at alle jobbar fram mot det same målet, og at alle ynskjer det same for elevane og skulen.

Mi-teorien var ein teori som eg særskild beit meg merke i, då det er denne teorien Skåredalen Skole legg opp undervisninga si etter. Ein annan grunn var at eg ikkje hadde høyrd om denne teorien frå før. Dette er absolutt ein interessant læringsteori. Eg lærte ein del nytt av den gruppa som hadde framvising av denne teorien, og dette er også ein teori som eg kunne tenke meg å få teste ut i praksis.

15/10-07 Samandrag etter eiga økt

Sist veke fekk me eit oppdrag: Dei ulike praksisgruppene skulle på ein eller annan måte leggje fram ein eller fleire læringsteoriar, og finne ut i kva for retning me ville ha teke på undervisninga vår. Spanande, men krevjande! Me fann oss eit grupperom på slutten av dagen og snakka litt fram og tilbake om korleis me skulle ta fatt på arbeidet. Me byrja på oppgåva slik at me fordelte dei ulike læringsteoriane på kvar av oss. Deretter skulle me til dagen i dag ha sett oss litt inn i vår teori på den måten at me kunne forklare han til dei andre medstudentane. Det eg synest var vanskeleg ,var å finne ut kvar det sentrale i kvar teori låg. Det var til tider også vanskeleg å forstå kva det var den einskilde teorien eigentleg ville fram til, og eg lurte ofte på om eg i det heile hadde forstått det rett. Det som eg innser, er at min læringsplattform nokså sikkert til å byrje med vil kome til å bestå av ein god blanding av mange ulike læringsteoriar. Kvar einskild teori har kvar sine logiske og sentrale poeng, som alle kan høyre inn under eit godt undervisningsgrunnlag. Kvar læringsteori har noko å bidra med. Eg gler meg til å sjå korleis undervisninga mi vil verte sjåande ut om nokre år...
Dette arbeidet med fordeling av teoriar fungerte likevel, alt i alt, ganske greitt, men då det var mykje pensum og nok av litteratur å ta av, klarte me (sjølvsagt) ikkje å setje oss inn i alt. Me tykkjer likevel at me har fått eit godt innblikk i dei fleste teoriane.

Heile dagen i dag har gått føre seg på Høgskulen i Haugesund. Her har me hatt brainstorming angåande korleis me ønskjer å leggje fram resultatet vårt. Det har vore mange gode idear som har "poppa" opp undervegs, og til slutt vart me sitjande att med eit resultat som me tykkjer kan vere brukande til framføringa. Så står det berre att å sjå korleis det går om ei veke:)

01/10-07 Refleksjon

Etter ei veke med observasjonspraksis og ein pause frå pedagogikkfaget, er det no på an att med ny driv:) Måndag byrja dagen med ein presentasjon av dei ulike arbeidsmetodane klassen har jobba med. Det var lærerikt å høyra om metodar eg anten aldri har høyrd om før, eller metodar som eg visst eksistert, men som eg ikkje har kunne noko om. Døme på dette er bifrost eller storyline. Vidare fortsette timane om læraren sitt arbeid når det gjeld å leia basisgruppa på læringsarenaen. Dette er eit omfattande emne, som mellom anna tek utgongspunkt i kva normer og verdiar som blir liggjande til grunn for ein lærar si undervisning. Eg fann atter ein gong ut og fekk atter ein gong bekrefta at det ikkje finst eit fasitsvar på dette. Det er opp til kvar einskild lærar å finne sitt pedagogisk grunnsyn og sin måte å leggje fram undervisninga på. Dette er ein stor utfordring, men likevel noko eg gler meg til å ta fatt på.

Timane vart for min del ein tankjevekkjar; korleis vil eg velje å leggje opp undervisninga mi? Kva for tankar og verdiar har eg eigentleg om dette? Kva vil eg leggje mest vekt på i mi undervisning? Det er kanskje enkelt å setje seg mål no, at eg vil gjere det slik og slik. Men det er kanskje slik at når ein kjem ut i det verkelege livet, så er det kanskje dei mest sjølvsagde faktorane som raskast blir gløymd. Det eg i alle fall veit er at faktorar som mellom anna forståing, å vere eit medmenneske, tryggleik, godt foreldresamarbeid, byggja relasjonar og ha eit sterkt fagleg fokus vil vere sentralt i mitt grunnsyn.

Seinare revidering:
Det å ha mange ulike undervisningsmetodar å spela på, står også sentralt. Og kvifor det? Ingen er like, men unike, og alle elevar har sine ulike læringsstilar. Med det meiner eg at alle som treng det, skal få den tilpassa opplæringa dei treng. Og skal dei få det, må også læraren kunne variere undervisninga si, og leggje den opp til elevane sine individuelle forutsetnader og behov. Me lærer alle på ulike måtar; nokre lærer best av tavleundervisning, medan andre likar og lærer best av å jobbe sjølvstendig eller med andre med oppgåver knytt til ein tekst. Dette er grunnen til at me må lære oss å ta i bruk varierte undervisningsmetodar, og ikkje bli gåande i dei same (og kanskje trygge?) spora som tidligare. Utfordre deg sjølv!

Kva er ein god måte å leie ei basisgruppe på? Her kan nok finnast mange svar, men det er likevel nokre stikkord som eg syns merker seg ut som heilt nødvendige. Det å vere ein tydeleg vaksen, er eit vesentleg punkt. Heilt frå starten av er det viktig å vise elevane kvar grensene går og å setja tydelege grenser. Her er det du som bestemmer! Ein må setje seg i repekt, men samstundes vere venleg. Det å ha autoritet, men samstundes ikkje vere autoritær, trur eg er viktig. Ein ønskjer ikkje at elevane skal vere redde deg, men at dei skal ha repekt for deg, samstundes som du kan vere ein god omsorgsperson og ven. Respekt for lærar og respekt for elevar er noko ein kvar lærar bør ta inntil seg.

Eg er heilt samd i påstanden som seier at god arkitektur vil gje god læring. Miljø og trivsel har så mykje å seie! Det veit eg også ut i frå eigne erfaringar, både frå barneskulen, den vidaregåande skulen, og skulen eg hadde praksis på i fjor. Sistnemnde skule var ein gamal skule, som ikkje hadde fått øyremerka pengar til oppussing/restaurering. Av berre dei seks vekene eg var der, kunne eg i etterkant med handa på hjartet seie at dette ikkje ville bli min framtidige arbeidsplass. Ja, trivsel, lys, orden og openheit har mykje å seie!

Det som kan vere ei utfordring i skulekvardagen er elevar med ulike problem; elevar med problemåtferd. Også her blir det opp til kvar einskild lærar å finne sin måte å handtere dette problemet på, og då problema kan vere alt frå læringsvanskar til mobbing, vil nok dette by på mang ei utfordring. I forhold til dette temaet såg me ein film som omhandla ein gut på omtrent ti år som hadde blitt mobba sidan han byrja på skulen. I dette tilfellet gjekk mobbinga så langt som til kveling og heftige slåsskampar. Det var ein sterkt rørande film. Då Kjell Magne Bondevik i sin nyttårstale frå 2002 lova å få bort all mobbinga rundt på alle skular i heile Noreg innan to år, trur eg han snakka ikkje berre litt over seg. Eg trur nok det går an å få ned prosentdelen av mobbing, men heilt borte trur eg aldri mobbing kjem til å bli. Mobbing har i alle fall ein gong for alle no blitt teke på alvor, og det viser seg i Opplæringslova sitt nye kapittel, mobbelova kapittel 9a. Olweus prosjektet er også eit tiltak for å kartleggje mobbinga i dagens skular.

Elles har eg vore inne på lenkja om LP-modellen og sett litt på kva det er for noko. Dette høyrdest verkeleg ut som eit interessant prosjekt! LP-modellen er eit forskningsbasert prosjekt som tek sikte på å betre og utvikle gode læringsmiljø. Kort fortalt, slik som eg forstod det, går heile ideen går ut på at lærarane skal samlast om ulike utfordringar i skulekvardagen, anten det handlar om "småknuffing" i gangen eller om elevar som har atferdsvanskar. Poenget er å få bukt med utfordringa: kva er årsaka til at dette hender? Kan løysing av denne utfordringa føre til at dette problemet blir vekke? Lærarane (gruppa) følgjer ein mal, som byrjar med å kartleggje utfordringa og sluttar med ei eveluering av arbeidsperioden. Ja, det har faktisk blitt prova at dette er ein strategi som verkeleg fungerer i arbeidet med å løyse ulike utfordringar! Døme på nokre evalueringsresultat etter prosjektperioden, er at samtlege skular som var med i prosjektet fekk redusert bråk og uro i undervisninga, det vart betra sosial kompetanse mellom elevane og at mobbinga hadde fått ein klar nedgang. Dette er bra folkens!

Som avslutning kan eg seie at det å finne sitt eige pedagogiske grunnsyn og sin eigen måte å undervisa på, kan nok ta ei stund. Eg trur ikkje slikt er gjort på ein, to, tre. Eg trur det er viktig å prøva ut ulike metodar, og ikkje vera redd for å feila. Då veit ein i alle fall kva for faktorar som ein ikkje vil praktisere eller leggje vekt på.

10/9-07 Refleksjon

Timane i dag handla om observasjon, og då det berre er ei veke att til me skal ut på ulike skular å ha observasjonspraksis, bar timane preg av dette. Desse timane var ein introduksjon til det arbeidet me skal gjere neste veke, nemleg det å observere. Eg vil tru dette arbeidet blir interessant, men at det også vil kreve ein del konsentrasjon hjå oss. Dagen i dag har vore lærerik. Eg fekk mellom anna avklart kva observasjon og definisjonen til observasjon eigentleg er, i høve til det å tolke ein situasjon,handling, gruppe eller ein person. Me fekk også eit innblikk i korleis ein kan drive med observasjon. Skrive loggbok, drive med feltanalyse, praksisforteljing og intevju er nokre av metodane ein kan ta i bruk. Det var interssant då me fekk utfordringen å finne oss ein person som me skulle observere i ein halvtime. Det krevde litt av ein! Om eg såg at personen var glad, kunne eg ikkje skrive det for det er å tolke. Eg måtte finne ut; kva er det som gjer at eg får dette inntrykket? Jo, til dømes smilet og augene. Det var også litt vanskeleg å velje fokus; kva skal eg fokusere på? Handlingane, utsjånaden eller samtalen? Eg vil nok tru me kjem meir inn i dette når me for alvor skal observere neste veke. Eg ante ikkje at det å drive med observasjon er ein såpass viktig metode i det arbeidet ein gjer med å tileigne seg den informasjonen me treng, anten det er av grupper, personar eller situasjonar. Observasjon kan seie ein ganske mykje, men det er også viktig å ha i bakhovudet at ein ikkje må ta for raske slutnadar. Ein må vite at det går an å feiltolke og at ein ikkje alltid har alle fakta på bordet.

5/9-07 Refleksjon

Ja, då var endå nokre timar vel gjennomgått. Berre etter å ha hatt nokre timar med dette faget skjønar eg meir og meir kva nytte det ber med seg, og kvifor det er eit såpass viktig fag å ha med seg. Pedagogikk er eit spanande fag som eg til kvar førelesning gledar meg til å arbeide med.
I dag handla førelesninga om læraren sitt mandat og dei mange oppgåvene som følgjer med yrket. Også dette var ei interessant førelesning; eg fekk verkeleg tenkt litt igjennom kva yrke og rolle (r) det eigentleg er eg går inn i. Skummelt! Ein lærar skal vere ein oppdragar, ein omsorgsperson (og ein signifikant vaksen), planleggjar og undervisar, for å nemne noko. I tillegg skal ein ha evne til å drive med refleksjon, rettleiing, samarbeid, utviklingsarbeid, administrasjon osv. Det er mange yrker i eitt og same yrke det! Eg vart særleg oppteken i emnet som omhandla omsorg for elevane. Korleis skal eg til dømes klare å observere at ein elev er utsett for omsorgssvikt? Eller, korleis skal eg forholde meg til foreldra i denne situasjonen? Skal eg ta opp situasjonen åleine eller med andre til stades? Då eg sat i timen, vart det laga mange tankar: korleis i alle dagar skal eg klare dette, om kanskje allereie om tre år?? Korleis skal eg klare, og ikkje minst det å kome på, å tenkje på den måten som er særskild for alle desse oppgåvene? Korleis, og kvifor, og alt i saman? Eg må vere ærleg og seie at eg ikkje kjente meg så høg i hatten der eg sat, og eg kjente at frustrasjonen kom innover sinnet mitt. Likevel slo det meg ein tanke: eg har berre gått på skule i knappe fem veker, så eg kan vel rekne med at det fell brikker på plass etter kvart som månadane og åra går - forhåpentlegvis! Det er eit komplisert og utfordrande yrket eg utdannar meg i, og eg må difor prøve å få med meg og lære meg så mykje som råd er.

Siste revidering:
Det som eg elles trur vil vere utfordringa for meg, er planleggings- og førebuingsbiten. Eg er ei jente som helst skal gjere alt svært nøysommeleg og alt til punkt og prikke. Perfeksjonist er nok det rette ordet! Eg trur nok eg må jobbe meg inn gode rutinar, slik at eg ikkje slit meg ut på den eine KRL-timen eg skal ha på måndagen. Det å lage seg rutinar på planlegging og undervisning, er viktig. Då kan ein nok få effektivisert arbeidet betrakteleg.

Eg vart verkeleg fascinert av GREP; den fantastiske hjelpa som er å finne på nett for enklare å bruke den nye læreplanen, LK06. Reklamen verka på meg slik som den skulle:) Eg syntest dette verkar som eit godt tilbod til lærarar, både nyutdanna og uerfarne lærarar, men også erfarne lærarar som skal setje seg inn i ein ny læreplan. LK06 kan for mange oppfattast som ein større utfordring enn det L97 var, med tanke på at kvar skule må legge opp til sine eigne tolkningar av planen. Arbeidsmåtar som skal finnast og fagstoff som skal fordelast innanfor kvar av klassane i 1-4 årssteg, 5-7 årssteg og 8-10 årssteg, er nokre av desse utfordringane.
Spanande vert det i alle fall!

Etter at me hadde snakka om Opplæringslova som lærarar sitt styringsdokument, læreplanen og planleggingsarbeidet vart me, i ein tenkt situasjon, utfordra til å planleggje ein time som skulle ha temaet "Livet ved dei store elvane", altså Eufrat, Tigris og Nilen. Dette var ikkje lett! Sjølv om eg forstod det som vart fortalt for berre nokre minutt sidan, fekk eg problem med å tenke kva eg skulle gjort om dette hadde vore ein skikkeleg situasjon. Som det kanskje går an å lese seg til, vart altså desse timane fylt med litt frustrasjon, men samstundes er det nok bra å få grubla litt på saker og ting.

Kjekt var det i alle fall å få tips om fagleg pedagogiske sider på nettet, der elevenane kan få utforske eit fag eller eit særskild tema på eiga hand. Eg likte særskild nettsidene http://www.matematikk.org/ og Kasparia frå Gyldendal. Når eg går ut i læraryrket ser eg for meg at eg vil bruke slike og liknande fagsider på nettet i undervisninga mi. På denne måten blir det variasjon i undervisninga og ikkje minst ein motivasjonsfaktor for elevane.

På eiga hand har eg kikka igjennom heftet "Rettar og pliktar i den offentlege grunnskulen"; eit hefte eg likte godt. Heftet tek, som namnet seier, utgangspunktet i dei rettane elevar har og kva dei pliktar å gjere. Rettane og pliktane går også i motsett retning, der skulen har pliktar i forhold til elevar og foreldre. Hefter byrjar med dei mest sentrale rettane born og unge har, til dømes at alle born og unge har rett til opplæring i 13 år, og at alle barn skal ha 10 års grunnskule. Vidare står det til dømes at elevane skal ha medverknad, få tilpassa opplæring og eit godt og trygt lærings- og oppvekstmiljø. Heftet er strukturet og lett å finne fram i. Det er delt inn i ulike seksjonar, der det til dømes står om skulen sine oppgåver, skulen sitt ansvar og rettane til visse elevgrupper . For kvar seksjon kjem eit nytt avsnitt der det blir forklart nærare kva desse oppgåvene, pliktene eller rettane eigentleg tyder.

Oppsummert kan eg seie at eg stadig lærer noko nytt i dette faget, og det er vel også det som er meininga. Eg trur at det kjem til å vere slik at ein ofte forstår kva som er sagt i førelesninga/teorien, men som ikkje alltid er like lett å overføre i praksis. Det vil eg nok få erfare etter kvart.

31/8-07 Ein lærar eg hugsar godt...

Eg får fram ulike kjensler når eg tenkjer over dei mange lærarane eg har hatt opp gjennom åra på skulebenken. Alle lærarane har på kvar sin særskilde måte hatt sine særtrekk som gjer sitt til at eg hugsar dei på den og den måten. Eg har difor mange minner, både gode og mindre gode, frå barne- og ungdomstida på skulen. Eg har likevel lyst å dvele ved to lærarar som har sett djupe spor etter seg.

Den første læraren eg vil byrje å fortelje om er ei dame, og ho heiter Karna. Karna var læraren min frå første til tredje klasse på Ølen Vidaregåande Skule, og faga ho underviste i var nyare historie, samfunnslære, geografi og tysk. Det som gjer sitt til at eg hugsar Karna så godt, er nok den varme og behagelege framtoninga hennar, smilet, den jordnære humoren og den trillande latteren. Karna var på same bølgjelengde som elevane sine, og ho var alltid full av forståing, anten det var om eg kom for seint til ein time, eller om eg berre hadde ein dårleg dag og difor ikkje var så aktiv i timane. Karna var også ein god tilretteleggjar som var flink til å observere og å sjå kvar einskild av oss. Ut i frå ulike emne i ulike fag kunne ho laga eigne opplegg til dei elevane som ikkje klarte å følgje fleirtalet.

Det var særleg i det tredje og siste året med tysk, at eg byrja å kjenne Karna skikkeleg. Det hadde også noko med at tysk var eit valfag, og at me difor berre var fem elevar i klassen. Klasseturen til Tyskland var utruleg kjekk! Karna var med på alt det me fann på, og etter turen vart ho, tru det eller ei, nesten som ei venninne. Turen vart snakka om i fleire dagar i etterkant:) Det er ikkje utan grunn at ho nå går under kallenamnet "Chili Con Karna".

Det eg trur gjorde sitt til at mange hadde respekt for Karna, var at ho hadde den eigenskapen at ho var lærar i skuletida, men også det at ho var såpass sporty at ho kunne leggje lærarrolla vekk på fritida. Alt dette, kombinert med god og mykje kunnskap og dugleikar, gjer Karna til min favorittlærar opp gjennom tidene. For meg er Karna eit godt bilete på korleis ein god lærer kan vere. Ho gjorde sitt til at eg forstod og likte faga ho underviste i...

Dette var eit lite bilete på favorittlæraren min. No skal du få høyre ei lita historie om ein lærar eg ikkje likte fullt så godt, nemleg matematikklæraren min, også på vidaregåande:

Det heile starta i første klasse

Motivasjonen var vel heilt "sånn passe"

Som ny elev på skulen eg kom

Var litt redd - måtte late som

Mange gode vener eg fekk

Dagane, vekene, månadane gjekk

Fritid, niste, tullprat med meir

Skulle tru eg var på somarleir!

Så kom hausten, leksene med

Slutt på fritid, måtte følgje med:

Isbre, Vikingtid, Ibsen - vart pugg

Nokre fatta ikkje det fnugg

Klarte meg bra, karakterane god

Mange sa "ikkje les, du greier det jo!"

Men eg likte faga, eg skreiv og eg las

Medan andre satt i timen, og berre dreiv med fjas

Matten var mitt svakaste fag

Likte helst å arbeida i lag

Prøvde det eg kunne, fekk det ikkje til
Spurde: Kan du hjelpe meg, du som er så snill?

Nei, snill det var han ikkje den gamle gretne mann

Han klarte ikkje lære meg, den mannen er ikkje sann!

Er liksom flink, professor - all kunnskap som han ber!

Hjelper ikkje når han ikkje sine elevar ser

Karakteren den gjekk nedover, hamna snart på tre (3)

Og utviklinga i faget, den gjekk jo berre ned!

prøvde å ta tak i han, han nekta beint å sjå

Alt eg fekk var svaret "må hjelpe dei flinke nå

Fekk endeleg mannen bort til meg, eg måtte ha eit svar

Men hjelpa den vart altfor kort og faktisk ganske snar

Han klarte ikkje svara meg, eg sat der ganske dum

Professoren fordufta til neste klasserom

Nå har du høyrt historia, og slutten den kjem nå

Enda på ein tre'ar, men det får berre gå

Trur nok om eg flinkare lærar hadde fått

Forståinga og kunnskapen betre hadde gått

21/8-07 Refleksjon over valet mitt som lærar

Eg har alltid hatt problem med å vite kva eg ville bli når eg vart stor. Alle venninnene mine på grunnskulen hadde planen klar frå dag éin; sjukepleiar, frisør og dyrlege - her fanst inga tvil! Og ja, det er desse yrka dei har utdanna seg i den dag i dag. Heldigvis trur eg ikkje er er åleine om dette problemet, sjølv om det av og til kan verke slik. Eg har tenkt og tenkt, og sjølv om det er mange yrker som eg trudde eg kanskje kom til å like meg i, var det liksom ikkje noko som sa: Ja, der har me det! Åra gjekk, og plutseleg (ja, for det verka slik) kom det året der eg på alvor måtte ta eit val: Kva skal eg gjere etter vidaregåande?? Eg var motivert til å fortsetje på skulebenken, det var ikkje her problemet låg. Eg visste heller ikkje kva eg gjekk til når eg fekk svar frå Samordna Opptak at eg var komen inn på årseining kroppsøving/grunnfag idrett på Høgskulen Stord/Haugesund. Eg tenkte med meg sjølv at dette skulle verte eit aktivt og kjekt år (noko som det absolutt var), men hadde inga aning om at studiet var lærarrelatert. Det skulle derimot vise seg at det var i dette året nøkkelen til utdanninga mi låg...

Nok novelleprega forteljarstil...

Det var altså, som du sikkert har forstått, i fjor det endeleg gjekk opp eit lys for meg, og då eg endeleg fann ut at det var lærar eg kunne tenke meg å bli. Eg trur kanskje det kan ha ein samanheng meg at eg alltid har likt skulearbeid, og at eg likar å ha orden og system rundt meg. Men eg trur ikkje det var desse to faktorane som tydde mest. Eg har alltid likt å vere med folk, og å møte nye identitetar, vaksne som ungar. Det å få kunne vere med å ta del i born si utvikling, både på det sosiale, kognitive og fysiske stadiet, er det som fristar meg. Dette fekk eg smaken på då eg var ute i praksis i kroppsøving i fjor. Ikkje minst verkar det spanande og utfordrande å vite at ein er delansvarleg for kva eit born lærer seg. Eg har lyst å få sjå glede og iver hjå eit born som brenn etter å få teke fatt på skulearbeid og nye oppgåver, men også å vere ei hjelpande hand for dei som slit med skulearbeid, og som ikkje ser ljoset i enden av tunnelen.
Det er likevel vanskeleg å setje fingeren på den absolutt særskilde faktoren som gjer sitt til at eg har valt denne utdanninga. Likevel kan eg vel trygt seie at små og store utfordringar, interessante kvardagar og samhandling med born og voksne er stikkord som er relevante for mitt val.

Elles bur eg i Skjold, som ligg tre kvarter søraust for Stord. Den korte vegen og ein grei skule har gjort sitt til at eg ynskjer å fortsetje tre år til her på Stord. Vonar me får nokre kjekke og lærerike år saman! :)

20/8-07 Refleksjon

I dag hadde me dei tredje og fjerde timane i pedagogikk, og på lik linje med dei to første timane me hadde i førre veke, var også desse timane med på å gje ei form for introduksjon til faget. Eg fekk innblikk i nokre få nye og ukjende faguttrykk og ord, kva meining som låg i dei og kva dei eigentleg betydde. Omgrepet pedagogisk psykologi er eit ord eg ikkje har vore borti før, men etter denne timen må eg seie at eg vart om ikkje mykje, men litt klokare.
Eg fekk ei kjensle av at desse timane var ein form for tankevekkarar; at kvar einskild skulle få tankeverksemda i gong, og tenke litt over deira eigne synspunkt i forhold til ulike emne. I alle fall har eg gjort det.
Eg har gleda med til å ta fatt på dette faget, for eg har alltid lurt på kva faget eigentleg inneber, korleis det er lagt opp og kva eg eigentleg vil få ut av det. Og ikkje minst korleis, om og når eg vil forstå det. Eg trur også at dette er eit fag som til tider (eller kanskje ofte??) kan vere eit utfordrande og vanskeleg fag - på mange måtar. Eg trur pedagogikken som fag kjem til å verte interessant, og det blir spanande å sjå korleis både arbeidet og tankeverksemda mi kjem til å utvikle seg.

20/8-07 Presentasjon

Då var bloggen oppretta! Dette er det første innlegget i bloggen min, og eg håpar på å få personalisert han ein av dei førstkomande dagane...

Eg heiter Malin, er 20 år og kjem frå Isvik i Skjold. Eg bur for tida på Knapphus i Øvre Vats med kjærasten min Svein Magne, som eg skal gifte meg med i juni neste år. Eg har to sysken, ein bror som er tre år eldre enn meg og ei syster som er to år yngre enn meg. Av interessene mine så er eg glad i å synge og spele, lage mat, gå turar (anten åleine eller med hunden min Tinker:)) og å fotografere. Eg fotograferar så snart det byr seg ein sjangs! Elles har eg tre år med allmennfag på Ølen Vidaregåande Skule og eit år med kroppsøving årseining her på HSH bak meg, der det sistnemnde året absolutt kan anbefalast på det sterkaste! :) No går eg jo her på allmennlærarutdanninga på Stord, så planane er i alle fall lagde for tre år fram i tid. Etter desse tre åra er planane anten å gå ut i jobb eller å gå vidare på spes.ped. eller eit anna grunnfag/fordjupningsfag.

Elles jobbar eg som deltidstilsett på Kiwi Isvik i Skjold, og her trivs eg. Har jobba i butikk i sju år snart, så eg byrjar å kjenne til dette arbeidet etter kvart.

Håpar på å få nokre kjekke år til her på Stord, og at me i klassen blir godt kjende med kvarandre og får eit kjekt miljø!