Me har no hatt ein tverrfagleg yrkesetisk seminar i faga KRL og pedagogikk. Seminaret gjekk over tre dagar, der dei to første dagane gjekk med til å jobbe med fire gjevne casar, før me den siste dagen skulle presentere ein av casane for halve klassen. I tillegg til casane vart det gjeven ei oppgåve som gjekk ut på å lage seg minimum ti yrkesetiske bod for lærarar, og rangere dei i den rekkjefølga me syntest var den mest rette.Det vart lagt opp til gruppearbeid, noko eg personleg synest er svært kjekt og givande. Ikkje minst når ein bytar på kven ein arbeider med. Det at me denne gongen blanda gruppene på tvers av klassane, gir større variasjon i gruppene som der igjen kan gje spanande utfall. For vår gruppe sin del, gjekk samarbeidet svært godt. Særskilt kjekt var dette, då me ikkje har jobba så mykje på tvers av klassane før. Nye impulsar og andre å forholde seg til, er berre sunt!
Det er greit å sjå løysingar på problem eller situasjonar når "svaret" så fint står skriven ned i ei bok. Noko anna er det å løyse eller å finne "svar" på eiga hand. Kva seier konsekvensetikken om dette? Eller pliktetikken? Kva bør Jørgen gjere i dette tilfellet? Det var utfordrande å setje klare skilje mellom dei to modellane, slik at læreboka vart flittig brukt. Der fann me mykje god kunnskap så me gjorde oss nytte av. Når det gjaldt konsekvensetikken, var det vanskeleg å kunne klare å sjå alle moglege konsekvensar, slik at det dukka stadig opp nye. Jørgen sine handlingar gav konsekvensar, ikkje både for han sjølv, men også forholdet hans til kollegaane, foreldra og Lars. Det å seie at pliktetikken ikkje ser på konsekvesane, var vanskeleg å halde, for me ville så gjerne ha med dei her og! Til slutt satt me likevel att med løysingar me syntest var gode.
Løysingane som kjem fram ved å sjå på slike casar, kan bli ulike då nokre kan hengje seg opp inoko, medan andre kan hengje seg opp i noko heilt anna. Men då me den siste dagen skulle leggje fram løysingane våre, kom det fram at alle gruppene nogenlunde hadde løyst casane likt. Det som stod fram som den mest ulike faktoren, var kva gruppene hadde sett på som, og korleis me hadde formulert, det etiske problemet. I samtalen rundt bordet vart det likevel gjevne uttrykk for at me alle stort sett var eininge.
Det å leggje fram løysingane sine i plenum, kombinert med innspel frå dei andre, synest eg var ein flott måte å organisere framføringane på. Dette letter stemninga, og ein får ein meir mjukare og mindre stressande situasjon. Praten går laust og ledig om emnet, men litt av prestasjonen, som ofte kan kome fram ved framføringar, forsvinn. I alle fall for min del.
Dette opplegget får mykje skryt. Eg likte denne forma for arbeid utruleg godt, og eg lærte så mykje meir enn eg trur eg hadde gjort ved å lese rein teori. Det å setje teorien konkret inn i aktuelle situasjonar, lærer ein mykje av. No veit eg betre det mangfaldet av ulike etiske problemstillingar eg kan møte på ute i arbeid, og eg føler at eg også står sterkare til eventuelt å bedømme/finne ei løysing på ein etisk situasjon. Eg sit att med mange gode erfaringar etter desse dagane, både organiseringsmessig og fagmessig. Eg vil avslutte ved å leggje med oppgåva gruppa mi la fram, nemleg "våre" ti yrkesetiske bod:
1. Vere glad i menneske
Grunngjeving: Ein må like å jobbe med menneske, og trivs med å ha folk rundt seg. Er ein ikkje det, har ein heller inga glød å overføre til andre.
2. Engasjement/glød for faget
Grunngjeving: Viss ikkje engasjementet og gløden for faget er til stades, har ein heller ingen ting å gje av seg sjølv. Om læraren er motivert for det han eller ho gjer, vil dette også påverke elevane sine interesser for faget.
3. Vere anstendig og skikka til yrket
Grunngjeving: I følgje forskrifta om skikkethetsvurdering i lærarutdanningane, skal einkvar student visa seg skikka til å tre ut i læraryrket. Viss ein student av ein eller annan grunn ikkje viser seg skikka, skal det bli tatt ein skikketshetsvurdering av den aktuelle studenten.
Å vere anstendig vil også seie å mellom anna vere kledd ordentleg, vere reinsleg, og oppføre seg ordentleg og passande i aktuelle situasjonar.
4. Taushetsplikt
Grunngjeving: Ein av dei mest grunnleggjande pliktene i læraryrket, og denne plikta er lovbestemt. Skapar eit tillitsforhold, blant anna mellom lærar og elev, og mellom lærar og foresatte. Opplysningar om personlege forhold skal ikkje bli brakt vidare av den yrkesutøvaren dei utleverer seg til.
5. Kunne skilje privatliv og jobbsamanheng, og med det vere profesjonell.
Grunngjeving: Ein skal vere ein god rollemodell, og med det vere var og klar over dei ulike rollene sine, mellom anna: Rettleiar, omsorgsperson, ven og lærar
6. Fagleg kompetent og trygg på undervisninga og faget
Grunngjeving: Det er viktig heile tida å fornye/oppdatere undervisninga, at ein kan kunnskapen som skal vidareførast, og at ein har evne til å variere undervisninga.
7. Sjå og følgje opp den einskilde elev
Grunngjeving: Oppfølging, elevsamtalar, tilpassa opplæring og diskresjon er sentrale stikkord som for seg sjølv og til saman seier mykje om kor viktig den einskilde elev er.
8. Vere godt forberedt til timane
Grunngjeving: Ha struktur i planlegginga, både når det gjeld tidsmessige og faglege grunnar.
9. Evne til å samarbeide og til å kommunisere
Grunngjeving: Både samarbeid med elevar, føresatte og kollegaer står sentralt i læraryrket, då ein ikkje kjem nokon veg utan. Kommunikasjon er også eit viktig reiskap.
10. Vise evne til samfunns- og kulturforståing
Grunngjeving: Evne til å forstå elevane sin kvardag og kunne ”hengje med” i dagens samfunn, både når det gjeld til dømes religionar og teknologi.
1. Vere glad i menneske
Grunngjeving: Ein må like å jobbe med menneske, og trivs med å ha folk rundt seg. Er ein ikkje det, har ein heller inga glød å overføre til andre.
2. Engasjement/glød for faget
Grunngjeving: Viss ikkje engasjementet og gløden for faget er til stades, har ein heller ingen ting å gje av seg sjølv. Om læraren er motivert for det han eller ho gjer, vil dette også påverke elevane sine interesser for faget.
3. Vere anstendig og skikka til yrket
Grunngjeving: I følgje forskrifta om skikkethetsvurdering i lærarutdanningane, skal einkvar student visa seg skikka til å tre ut i læraryrket. Viss ein student av ein eller annan grunn ikkje viser seg skikka, skal det bli tatt ein skikketshetsvurdering av den aktuelle studenten.
Å vere anstendig vil også seie å mellom anna vere kledd ordentleg, vere reinsleg, og oppføre seg ordentleg og passande i aktuelle situasjonar.
4. Taushetsplikt
Grunngjeving: Ein av dei mest grunnleggjande pliktene i læraryrket, og denne plikta er lovbestemt. Skapar eit tillitsforhold, blant anna mellom lærar og elev, og mellom lærar og foresatte. Opplysningar om personlege forhold skal ikkje bli brakt vidare av den yrkesutøvaren dei utleverer seg til.
5. Kunne skilje privatliv og jobbsamanheng, og med det vere profesjonell.
Grunngjeving: Ein skal vere ein god rollemodell, og med det vere var og klar over dei ulike rollene sine, mellom anna: Rettleiar, omsorgsperson, ven og lærar
6. Fagleg kompetent og trygg på undervisninga og faget
Grunngjeving: Det er viktig heile tida å fornye/oppdatere undervisninga, at ein kan kunnskapen som skal vidareførast, og at ein har evne til å variere undervisninga.
7. Sjå og følgje opp den einskilde elev
Grunngjeving: Oppfølging, elevsamtalar, tilpassa opplæring og diskresjon er sentrale stikkord som for seg sjølv og til saman seier mykje om kor viktig den einskilde elev er.
8. Vere godt forberedt til timane
Grunngjeving: Ha struktur i planlegginga, både når det gjeld tidsmessige og faglege grunnar.
9. Evne til å samarbeide og til å kommunisere
Grunngjeving: Både samarbeid med elevar, føresatte og kollegaer står sentralt i læraryrket, då ein ikkje kjem nokon veg utan. Kommunikasjon er også eit viktig reiskap.
10. Vise evne til samfunns- og kulturforståing
Grunngjeving: Evne til å forstå elevane sin kvardag og kunne ”hengje med” i dagens samfunn, både når det gjeld til dømes religionar og teknologi.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar