Refleksjonar etter 2. praksisperiode

Eg har ikkje så mange anleis refleksjonar kring denne perioden, som den siste praksisperioden me hadde. På lik linje, har begge desse periodane klart å kome med kvar sine utfordringar, og med det stilt meg spørsmål om det verkeleg er lærar eg ønskjer å utdanne meg til. Å vere ute i praksis er noko heilt anna enn å sitje på skulebenken. Det er ute i praksis ein veks, og det er då ein verkeleg må takle dei uforutsette utfordringane som kjem. Det kan vere greit å løyse ei utfordring i fellesskap med klassen på skulen, men er det verkeleg så lett? Nei, så definitivt ikkje. Det me nok alle fått erfart no gjennom dette året.

Målet mitt for praksisperioden i veke 46 og 47, var å få ei viss innsikt i, og å prøve ut, det å planleggje, gjennomføre og evaluere fleire undervisningstimar. Eg ynset dette var eit godt mål å setje seg, då dette var den første praksisprioden der me skulle undervise på eiga hand. Den første praksisperioden var berre observasjonspraksis, så då sat me berre på sidelinja å observerte. Det var no me verkeleg skulle få prøve ut korleis det er å stå foran klassen og leie dei gjennom ein time. Etter endt praksis kan eg no seie at eg tykkjer målet mitt vart nådd. Eg fekk i stor grad både innsikt i, og prøvd ut, denne delen av planleggingsarbeidet til ein lærar. I forhold til timetal, fekk me mindre timar i denne perioden enn i den siste perioden, då me berre hadde to veker praksis i veke 46 og 47. Eg fekk likevel prøvd meg i ein del timar, og eg fekk oppleve og erfare kor mykje planlegging som trengs til ein kvar time. Skal eg bruke så lang tid når eg er ferdig utdanna som eg brukte på å planlegge éin time, trur eg at eg må finne meg ein annan jobb:) effektiviseringa og rutinane kjem nok etter kvart. Pensumstoffet blir nok også kjent for ein år etter år, ein lagar seg effektive arbeidsmetodar o.l. Me må hugse på at me alle er nye i gamet, enn så lenge!

Sjølv eg har gått på kroppsøving i fjor, har eg ikkje noko erfaring med å stå foran ein klasse i eit klassrom. Eit klasserom og ein gymnastikksal er to heilt ulike læringsarenaer med vidt ulike eigenskapar. Planlegging og evaluering av ein time var noko som eg likevel hadde vore borti før, men det er undervisningsdelen som utgjer heile ulikeskapen. Kjekt var det likvel å få erfare kor ulik undervisninga kan bli i to ulike læringsarenaer!

Det som sit ekstra godt att frå denne praksisperioden, er planlegginga og gjennomføringa av undersøkingslandskapet vårt i matematikk. Dette var ei oppgåve me fekk frå høgskulen, som me skulle gjennomføre i løpet av praksisperioden. Dette var ei kjekk erfaring å ta med seg vidare, for det å lage eit undersøkingslandskap var utfordrande, men svært spanande og lærerikt. Dette merka me også på elevane at dei synest. Det var så kjekt å stille dei gode spørsmåla, for å få elevane til å tenkje seg godt om før dei svarte: korleis kan du komme fram til det, når du på førehand veit at... kan du finne det ut på ein annan måte? Korleis tenkte du nå? Undersøkingslandskapet vårt bestod av to delar, ein teoretisk og ein praktisk. Dette fungerte godt, for då fekke elevane prøve seg på to ulike måtar å undersøkje på, og me fekk erfare korleis dette fungerte.

Elles ser eg no i slutten av året at eg har blitt tryggare på meg sjølv som leiar i læringsarenaen. Eg ser stor forskjell mellom denne praksisperioden, og den siste me hadde no i vår. Eg har blitt flinkare til å gje meir av meg sjølv, og til å stola på meg sjølv. Eg har likevel eit stort utviklingspotensial, og det er nettopp som ein meir trygg og tydeleg leiar, praksislærar ville eg skulle jobbe med til den perioden me hadde i vår, og dei praksisperiodane som skal komme. Praksisvekene i veke 46 og 47 var spanande, og var mitt første møte med klassen som "mine underordna".